De deftige hond

De deftige hond

Beeldverhaal met een van mijn honden in de hoofdrol. Flip kwam vaker voor in mijn strips en beeldverhalen. Dieren zorgen ook voor zoveel verhalen. Een beetje husselen, uitvergroten of erbij verzinnen en je hebt weer een verhaal te pakken. Ik geniet er zelf stiekem nog het meeste van.

Flip haalden we uit het asiel. Wat zie dan voor je? Een blije hond. Een die zich snikkend in je armen werpt.  Maar nee. Flip toonde weinig interesse in  zijn redders in nood. Hij rende over het veldje bij het asiel, zijn neus stofzuigend over de grond. Een vrijbuiter. Ben druk. Geen tijd. Een aandachtsstoornis zouden ze dat nu noemen. Flip ging naar een eenvoudige beginnerscursus. Een peuterschool voor honden. Het werd geen succes. Hij was die leerling die achterstevoren in de klas zit. Niet luistert. En altijd bezig is met andere dingen. De basiscursus werd uiteindelijk afgesloten met een examen. Flip zakte natuurlijk als een baksteen.

Ik leerde al snel dat je  hem gewoon lekker moest laten snuffelen. Dan had je geen kind aan hem. Flip bleek uiteindelijk de perfecte gezinshond.

 

De deftige hond

De deftige hond woont niet in een huis,
zoals je verwachten zou van een deftige hond.
Hij is veel liever buiten. Juffrouw Jacometti van
het tehuis voor Deftige honden vindt dit maar niks.
In het tehuis is er nog wel plek voor hem.
Maar daar denkt de deftige hond  heel anders over.